Τετάρτη 31/8/2011, ώρα 18.00,
Μονή Οσίου Νικοδήμου, Γουμένισσα
Άγιοι Καθηγούμενοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Η Χάρις του Θεού μας επέτρεψε απόψε να βρεθούμε εδώ, στον πανέμορφο αυτό ακριτικό τόπο, στους πρόποδες του Πάϊκου, για να κοινωνήσουμε την αγάπη. Να εορτάσουμε μαζί με τον Άγιο Καθηγούμενο, Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο και τα μέλη της Αδελφότητας του Ιερού Κοινοβίου του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων γόνιμης, ευλογημένης και δημιουργικής προσφοράς της Μονής στην ελληνική κοινωνία, μέσα από την επιτέλεση ενός αξιοθαύμαστου έργου, έργου ζωής, με έντονο εκκλησιαστικό, εθνικό, κοινωνικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Εδώ, σε αυτή την όαση γαλήνης και περισυλλογής, σε αυτό το Μετόχι της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, όπου η αγιορείτικη χάρη και η ομορφιά κυριαρχούν και ευωδιάζουν, αναπνέουμε τον καθαρό αέρα της Αγίας Ορθοδοξίας, καταθέτουμε την Πίστη και την ευλάβειά μας. Ευχαριστούμε τον Τριαδικό Θεό και αντλούμε δύναμη από το παράδειγμα των μοναχών, για να συνεχίσουμε το δύσκολο αγώνα που δίνουμε για να βοηθήσουμε την Πατρίδα μας να βγει από το εφιαλτικό αδιέξοδο. Φάρος φωτεινός, το μοναστήρι αυτό που ιδρύθηκε χάρη στο πείσμα, τη θέληση και την επιμονή του πατρός Χρυσοστόμου και των συνοδοιπόρων του και προστατεύεται από τον πνευματικό Δάσκαλο του Γένους, τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, έρχεται να προστεθεί στη χορεία των σπουδαιότερων μοναστηριών του Ελληνισμού. Ιδιαίτερα εδώ, στη μακεδονική γη, στη γη που ευλογήθηκε από τα βήματα του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, έχουμε το πολύτιμο προνόμιο, να καυχόμαστε για τη λάμψη πολυάριθμων ιστορικών μοναστηριών, που λειτουργούν διαχρονικά ως εστίες πνευματικού πλούτου, μεστές από έργα θείας και ανθρώπινης σοφίας. Εμείς οι Έλληνες, δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε, πως η Ιστορία του Ελληνισμού περνά μέσα από τα φτωχικά κελιά των μοναχών. Δυστυχώς, ήταν πάντα πολλοί οι αμφισβητίες, άνθρωποι έξω από την εκκλησία, που δεν μπορούν ή πιο σωστά, δεν θέλουν να κατανοήσουν τη δυναμική του μοναχισμού ως μαρτυρία ζωής και καιροφυλαχτούν για την απαξίωσή του. Αρνούνται να παραδεχτούν την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια, πως τα μοναστήρια μας, «πόνων ασκητικών φυλακτήρια και σχολεία πάσης αρετής» σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ήταν αυτά που ύψωσαν επαναστατικά λάβαρα. Διατήρησαν άσβεστη την ορθόδοξη πίστη και τις Θείες Παραδόσεις σε καιρούς χαλεπούς. Κράτησαν ζωντανή την ελληνική γλώσσα. Πλούτισαν τα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Λειτούργησαν και λειτουργούν ως τα θησαυροφυλάκια όπου φυλάσσεται ολοζώντανη η ψυχή του Ελληνισμού. Αρνούνται να παραδεχτούν, πως ο μοναχισμός αποτελεί το στολίδι της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πως η αρετή των μοναχών, κερδισμένη με υπομονή, υπακοή και επίπονη ασκητική, συνιστά κέρδος, όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά και για όλους εμάς, τους λαϊκούς, που αναζητούμε στα πρόσωπα των μοναχών ιατρούς των ψυχών. Κρατώ, ως ευλαβικό αντίδωρο τα σοφά λόγια του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτη: «Η μυστική προσφορά του μοναχισμού θα συνεχίζεται με το να διατηρείται άσβεστη η καντήλα στην εφέστια εικόνα της Μονής, να σημαίνει το σήμαντρο που θα καλεί σε προσευχητική σύναξη, με την εν εγρηγόρσει αγρυπνία στο άβατο της μυσταγωγίας του κελλιού, με το πολύκροσσο πετραχείλι του σεβάσμιου, έμπειρου και διακριτικού πνευματικού να τίθεται στις κεφαλές των μετανοούντων και να γράφονται επιστολές παραμυθητικές από τους ασκητές των ορέων και ποιήματα ως καταστάλαγμα θείας σοφίας». Με τις λιτές αυτές σκέψεις, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Άγιο Καθηγούμενο της Μονής Γέροντα Χρυσόστομο, για την ευγενική πρόσκληση που μου απηύθυνε, να παραστώ και να χαιρετίσω τις εργασίες του παρόντος συνεδρίου. Εύχομαι Γέροντα, να συνεχίσετε για πολλά χρόνια ακόμη με τον ίδιο ζήλο, να κάνετε πράξη το όραμα με λιτότητα και απλότητα, να μεγενθύνετε το τιτάνιο έργο που ήδη επιτελείτε, να παραμείνει το Ιερό Κοινόβιο του Όσιου Νικόδημου του Αγιορείτη φωτεινό σημείο αναφοράς, ένα μικρό Άγιο Όρος, στην καρδιά της Μακεδονίας μας. Υποκλίνομαι στο μέγεθος της προσφοράς σας, ευγνωμονούμε στο σεπτό πρόσωπό σας όλους τους μοναχούς και παρακαλούμε το Θεό, να σας δίνει δύναμη και υγεία, ώστε να συνεχίσετε τον αγώνα της αγάπης, του μόχθου και της θυσίας.
[Παναγιώτης Ψωμιάδης
Περιφερειάρχης Κεντρικῆς Μακεδονίας]
